Wprawdzie pisaliśmy już o możliwości śledzenia za pomocą Portalu Informacyjnego Sądów Powszechnych spraw sądowych z odwołań od decyzji Dyrektora ZER MSWiA o obniżeniu emerytur/rent, ale ponieważ wciąż pojawia się wiele pytań w tej sprawie, śpieszymy z wyjaśnieniami.

Większość, bo ok. 16 tys. ze spraw osób represjonowanych „ustawą” z 16 grudnia 2016 r. toczy się przed warszawskimi sądami Okręgowym i Apelacyjnym. O ile jednak wszyscy sędziowie Sekcji XIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SO w Warszawie rozpatrują wyłącznie te sprawy, o tyle sędziowie III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SA w Warszawie mają na wokandach także wiele spraw innych obywateli. Ponieważ Dyrektor ZER MSWiA w każdej ze spraw przegranych przed sądami okręgowymi „obligatoryjnie” wnosi aplację, a i zapewne czyni to też większość z represjonowanych, którzy przegrywają w pierwszej instancji, to dla osób mających sprawy w Warszawie, tutejszy Sąd Apelacyjny może stanowić „wąskie gardło” na drodze po sprawiedliwość. Niestety, odpowiedź jaką FSSM RP otrzymała z tego Sądu na wniosek o udzielenie informacji publicznej, zdaje się te obawy potwierdzać. Zwłaszcza, że liczba spraw rozpatrywanych przez SO w Warszawie (a za tym i apelacji) ostatnio znacząco wzrosła.

Jak zapewne większość osób represjonowanych wie, przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu toczy się postępowanie zainicjowane 23 skargami naszych Koleżanek i Kolegów, które dotyczą naruszenia art. 6 i 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (odpowiednio naruszenie prawa do rozpoznania sprawy przed sądem w rozsądnym terminie oraz naruszenie prawa do skutecznego środka odwoławczego). Skargi zostały oznaczone jako sprawa Janusz Leszek Bieliński i inni przeciwko Polsce Nr 48762/19.
Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP postanowiła przyłączyć się do tej sprawy jako tzw. strona trzecia i przekazać Trybunałowi własne stanowisko w sprawie.
W praktyce sądów taka interwencja dokonywana jest za pomocą tzw. opinii przyjaciela sądu
(amicus curiae brief).
Po uzyskaniu z ETPCz zgody na przedstawienie takiej opinii, przekazaliśmy ją do Trybunału. 
Jednocześnie informujemy, że z podobną inicjatywą wystąpiła Helsińska Fundacja Praw Człowieka i również skierowała do ETPCz opinię typu amicus curiae   Można się z nią zapoznać na stronie internetowej HFPCz pod linkiem:  https://www.hfhr.pl/opinia-przyjaciela-sadu-do-etpc-w-sprawie-przewleklosci-w-postepowaniach-dotyczacych-obnizenia-emerytur-i-rent-bylych-funkcjonariuszy-sluzb-mundurowych/
                                                                                                             Komisja Prawna FSSM RP

Wcześniej pisaliśmy o SKARDZE KASACYJNEJ głównie w kontekście Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego jako uprawnionego do jej złożenia. Teraz chcemy przedstawić tą kwestię z pozycji skarżącego decyzję Dyrektora ZER, po negatywnym dla niego wyroku sądu apelacyjnego, jako sądu II - ostatniej instancji. A takich wyroków niestety przybywa.

Helsińska Fundacja Praw Człowieka opublikowała właśnie raport pt. „Ustawa o obniżeniu świadczeń funkcjonariuszom służb mundurowych – ocena skutków regulacji ex post” autorstwa dr Marcina Szweda. W naszej ocenie jest to obiektywny i rzetelny opis sytuacji w jakiej znajdują się emeryci i renciści mundurowi objęci ustawą represyjną, po ponad czterech i pół roku od jej "uchwalenia". 

Od chwili "uchwalenia" przez Sejm RP w grudniu 2016 r. ustawy represyjnej, Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP nieustannie podejmuje próby zainteresowania jej problematyką i skutkami parlamentarzystów UE, zwłaszcza tych działających w instytucjach europejskich sprawujących nadzór nad przestrzeganiem praw obywatelskich w krajach członkowskich UE.

Zgodnie z zapowiedzią, przedstawiamy naszą opinię, dot. „wyroku TK” z dnia 16 czerwca 2021 r. w sprawie pytania prawnego Sądu Okręgowego w Krakowie oraz ewentualnych konsekwencji prawnych, jakie może wywołać. 

Nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzająca jednoosobowe orzekanie w sądach I i II instancji, wygląda na celowo „skrojoną” pod sprawy byłych funkcjonariuszy i żołnierzy PRL-u, represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. Złożyli oni ponad 27 tysięcy pozwów przeciwko obniżeniu im świadczeń emerytalno-rentowych i są dziś największą grupą obywateli pozostających w sporze cywilno-prawnym z państwem polskim. Dzisiaj w ogromnej większości wygrywają sprawy w sądach I i II instancji. Przy okazji, w sądach jest deprecjonowana, a w wielu wręcz ośmieszana pisowska idea „dezubekizacji”, oparta na łamaniu wszelkich zasad prawa, której ucieleśnieniem jest właśnie pełna absurdów prawnych ustawa represyjna z 16 grudnia 2016 r.
Dlatego pisowska władza postanowiła „ręcznym sterowaniem” ukrócić tę „sędziowską samowolę”, nowelizując ksc. Teraz sprawy z powództwa represjonowanych funkcjonariuszy i żołnierzy będą mogły trafiać pod jednoosobowy osąd „właściwych” sędziów, którzy zapewnią „właściwe” orzecznictwo.  

Wszystkim, którzy w dniu wczorajszym obserwowali posiedzenie TK w sprawie P10/20 gratulujemy zdrowia. Trzeba mieć naprawdę dużą odporność psychiczną, by dało się bez "trwałego uszczerbku" wysłuchać tylu bzdur prawnych, jakie padły wczoraj, zwłaszcza z ust przedstawicieli Prokuratora Generalnego.
Swoją drogą ciekawe, czy niektórym posłom, prokuratorom lub sędziom (w tym sędziom SN i TK) da się kiedyś obniżyć emerytury poprzez uznanie, że nabyli je w sposób niesłuszny, sprzeniewierzając się wartościom, które ślubowali przestrzegać?

W Sądzie Okręgowym w Warszawie ruszyły sprawy represjonowanych funkcjonariuszy. Sędziowie przestali w końcu czekać na wyrok „Trybunału Konstytucyjnego” i orzekają zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego, oceniając indywidualnie służbę przed 1990 r. każdego z funkcjonariuszy skarżących decyzje Dyrektora ZER. Mamy nadzieję, że tak pozostanie niezależnie od tego, co ostatecznie na temat ustawy represyjnej powie TK (jeżeli w ogóle kiedykolwiek coś powie).
Rozprawom w warszawskim SO przez kilka dni przyglądali się członkowie Komisji Prawnej FSSM RP. Ich spostrzeżenia i wnioski, przedstawione niniejszym, mogą pomóc wszystkim, którzy na swoje wokandy wciąż oczekują.