ROZPRAWY PRZED WSA
W ubiegłym tygodniu Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie rozpatrzył trzy skargi byłych funkcjonariuszy na decyzje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji odmawiające wyłączenia przepisów art. 15 c, 22 a i 24 a „ustawy represyjnej”- (art. 8a)
- Sprawa pierwsza dotyczyła funkcjonariusza, który w formacjach podległych MSW pełnił służbę przez okres 19 lat, z tego 11 lat zaliczono jako „służbę na rzecz totalitarnego państwa”,
- Sprawa druga dot. funkcjonariusza, który w formacjach podległych MSW przepracował 15 lat, z czego 2,5 roku zaliczono do „służby na rzecz totalitarnego Państwa”, niemniej jednak odszedł ze służby przed 1 sierpnia 1990 r.
- Sprawa trzecia dot. funkcjonariusza, który w formacjach podległych MSW służył przez 17 lat, z czego 1,5 roku zaliczono do „służby na rzecz totalitarnego Państwa”, niemniej jednak odszedł ze służby przed 1 sierpnia 1990 r.
Wszystkie wskazane sprawy zakończyły się oddaleniem skarg b. funkcjonariuszy. Niemniej jednak z analizy stanów faktycznych spraw, dokonanej przez Sąd, wynikało, iż w każdym z trzech przypadków skarżący w oczywisty sposób nie spełnili łącznie obu kryteriów z art. 8a „ustawy represyjnej”.
W pierwszej sprawie proporcja okresu całej służby do czasu „służby na rzecz państwa totalitarnego” okazała się zbyt duża, aby Sąd mógł uznać ją jako krótkotrwałą służbę.
Z kolei w dwóch pozostałych sprawach podstawą oddalenia skarg było zakończenie przez skarżących służby jeszcze przed dniem 1 sierpnia 1990 r., co uniemożliwiało Sądowi wykazanie spełnienia drugiego z kryteriów, o których mowa w art. 8 a ustawy.
Wnioski jakie wypływają z przeprowadzonych dotychczas przez WSA rozpraw sprowadzają się do stwierdzenia, że w pierwszej kolejności Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wydał decyzję, w sprawach, w których kryteria wynikające z art. 8 a ustawy represyjnej nie zostały w oczywisty sposób spełnione, co oznacza , że również Sąd w tych przypadkach nie będzie miał podstaw do uwzględnienia skargi. Niemniej jednak w przekazanych „ustnie” uzasadnieniach WSA podkreślił, że indywidualnie będzie podchodził do oceny każdej ze spraw, po formalnym spełnieniu obu przesłanek, nie kierując się definicjami słownikowymi przy ocenie poszczególnych kryteriów.
Pozostajemy z nadzieją, że aktualnie sprawy wpływające do WSA, spełniające minimum formalnych kryteriów, pozwolą WSA na dokonanie interpretacji kryteriów zawartych w art. 8a ustawy represyjnej, tak by jak najwięcej osób mogło skorzystać z tej regulacji.
Będziemy Państwu na bieżąco przekazywać informacje dotyczące orzecznictwa WSA we wskazanych wyżej sprawach.
Aleksandra Karnicka
Radca prawny
