KOMENTARZ
Do Postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie - III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych,
uchylającego Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie - XIII Wydziału Ubezpieczeń Społecznych
o zawieszeniu jednego z postępowań p-ko Dyrektorowi ZER o wysokość emerytury policyjnej.
W dniu 23 sierpnia 2018 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie rozpoznał zażalenie, jednej z naszych Koleżanek, na Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2018 r., uchylił je i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania (Tutaj).
Jako bezpośrednią przyczynę uchylenia zaskarżonego postanowienia wskazał, iż powódka, już w odwołaniu od decyzji dyrektora ZER, powoływała się na szczególne okoliczności sprawy, i przedłożyła stosowne dokumenty. Zdaniem sądu jej argumenty mogą, choć nie muszą, mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. W szczególności Sąd Okręgowy nie rozważył (a zdaniem Sądu Apelacyjnego powinien to uczynić), czy okres przebywania odwołującej się kolejno, na zaległym urlopie wypoczynkowym po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego, a następnie urlopie wychowawczym, ma jakiekolwiek znaczenie dla podjęcia decyzji procesowej w przedmiocie zawieszenia postępowania z uwagi na wystąpienie w pytaniem prawnym do „Trybunału Konstytucyjnego”.
WNIOSKI:
- Sprawa skarżącej ma charakter wyjątkowy, najprawdopodobniej związany z przebiegiem jej służby. Można domniemywać, że skarżąca nie pełniła jej w cywilnych lub wojskowych instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie represyjnej. Tego rodzaju sytuacje mogą dotyczyć stosunkowo nielicznej grupy osób represjonowanych.
- Z powodu ogólnikowych sformułowań Sądu Apelacyjnego, zawartych w uzasadnieniu ww. Postanowienia, mających uzasadniać skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także z uwagi na brak w treści Postanowienia Sądu Okręgowego rzeczowych motywów zawieszenia postępowania, w szczególności zaś ze względu na brak dostępu do materiałów źródłowych (treści zażalenia skarżącej), trudno jest opracować szczegółowe wskazówki (wzór zażalenia), możliwy do wykorzystania przez osoby planujące złożenie takiego środka zaskarżania postanowienia o zawieszeniu postępowania w tego rodzaju sprawach szczególnych.
- Jakie będą losy opisanej sprawy po przekazaniu jej do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie, trudno przewidzieć. Wprawdzie wskazania Sądu Apelacyjnego, przedstawione w uzasadnieniu jego postanowienia, są dla Sądu Okręgowego wiążące i wytyczają kierunek jego działań, ale nie mogą z góry narzucać treści przyszłego orzeczenia. Ponadto, jak można zauważyć, wskazania te są mało precyzyjne i nie wynika z nich, czy sąd wziął pod uwagę jedynie ochronę macierzyństwa, czy też powziął wątpliwości co do zgodności z rzeczywistością treści „Informacji o przebiegu służby” sporządzonej przez IPN. Jedynie pewny element, to fakt, że sprawa ta będzie rozpoznawana w innym składzie, tzn. sędzia, który wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania nie będzie rozpoznawał powtórnie tej sprawy jako sąd pierwszej instancji.
- Jakie może być orzeczenie Sądu Okręgowego przy ponownym rozpoznaniu sprawy? Otóż w tym konkretnym przypadku Sąd Okręgowy jest zobligowany do rozważenia, czy okres przebywania naszej Koleżanki kolejno, na urlopie macierzyńskim, wychowawczym oraz wypoczynkowym miał znaczenie dla podjęcia decyzji procesowej w przedmiocie zawieszenia postępowania. W zależności od wyników takich rozważań Sąd ten może powtórnie wydać postanowienie o zawieszeniu postępowania lub je kontynuować.
- W dotychczasowych postanowieniach Sądu Apelacyjnego uchylających postanowienia Sądu Okręgowego o zawieszeniu postępowań wyróżnić można cztery grupy:
- sprawy osób, które podnoszą, że były jedynie zawieszone na etatach w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie represyjnej, a faktycznie pełniły służbę gdzie indziej,
- sprawy dotyczące rent rodzinnych,
- sprawy dotyczące służby jako realizacji powszechnego obowiązku obrony,
- sprawy osób współpracujących z podziemiem politycznym.
Jedną z podobnych spraw może być przypadek Kol. Arkadiusza Ciacha - polityka SLD z Radomska, który kategorycznie zaprzeczył twierdzeniu IPN jakoby służył w cywilnych lub wojskowych instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie represyjnej.
(Przy okazji sugerujemy, aby osoby represjonowane, które przekonane są, iż należą do jednej z wymienionych grup, dokładnie sprawdziły w swoich Teczkach Akt Personalnych, zdeponowanych obecnie w IPN, wszystkie wpisy (rozkazy, opinie służbowe, wpisy w metryczkach, itp.) dotyczące całego okresu wskazanego przez IPN i ZER jako służba pełniona na rzecz tzw. „totalitarnego państwa”, o której mowa art.13b ustawy emerytalnej, tj. od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. w wymienionych tam cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach. Ponadto przypominamy, że zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego o zawieszeniu postępowania wnosimy do sądu Apelacyjnego w Warszawie, zgodnie z pouczeniem, w terminie tygodnia liczonym się od doręczenia postanowienia. Opłata sądowa wynosi 30 zł. Wzór zażalenia na stronie FSSM RP).
W naszej ocenie na uwagę zasługuje ten fragment uzasadnienia Postanowienia Sądu Apelacyjnego, w którym przytoczony jest powód wystąpienia Sądu Okręgowego z pytaniem prawnym do „Trybunału Konstytucyjnego”. W przypływie optymizmu, można przyjąć, że Sąd Apelacyjny w Warszawie, co prawda pośrednio, ale wykazał zrozumienie dla argumentów konstytucyjnych, które stanowiły podstawę sformułowanych przez Sąd Okręgowy pytań prawnych do „Trybunału Konstytucyjnego”. Nie wyciągajmy jednak z tego zbyt daleko idących wniosków.
Komisja Prawna FSSM
