ANEKS do Informacji Prawnej z dn. 31 marca 2021 r. dot. SKARG KASACYJNYCH wnoszonych przez Dyrektora ZER MSWiA od prawomocnych wyroków sądów apelacyjnych wydanych w naszych sprawach odwoławczych a także o SKARDZE NADZWYCZAJNEJ

"Tonący brzydko się chwyta" - to, lekko sparafrazowane, przyslowie pasuje ":jak ulał" do tego, co usiłuje przed Sądem Najwyższym, dowodzić Dyrektor ZER MSWiA. Skargi "kasacyjna" i "nadzwyczajna" są, wprowadzonymi pisowską ręką do polskiego prawa, instrumentami zniewolenia obywateli. 

Dotarły do nas informacje o całkowicie bezprawnym, wg nas, unikaniu orzekania w sprawach osób represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. przez sędziów SO w Warszawie (a być może także i innych sądów okręgowych), polegającym na wydawaniu tzw. "Zarzadzeń" pozostających w ewidentnej sprzeczności z decyzjami Sądu Apelacyjnego, nakazującymi podejmowanie postępowań zawieszonych w oczekiwaniu na wyrok "TK". Osoby, które zetknęły się z takimi "zarządzeniami" proszone są o pilny kontakt. Szczegóły w Komunikacie.

Ostatnio fora internetowe skupiajace b.funkcjonariuszy represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. zelektryzowała informacja o możliwości podważania w postępowaniach sądowych statusu prawnego pełnomocników Dyrektora ZER MSWiA, jeżeli są nimi pracownicy ZER-u nie mający uprawnień radcowskich. Nie jest to prawda, co wyjaśnia dzisiejsza Informacja Prawna.

W sprawach z odwołań byłych funkcjonariuszy od decyzji Dyrektora ZER obniżających im emerytury/renty na podstawie ustawy represyjnej z 16 grudnia 2016 r. w sądach okręgowych zapadają zwykle wyroki dla nich korzystne. O tym, co robić w przypadkach apelacji składanych przez Dyrektora ZER do sądów apelacyjnych pisaliśmy wcześniej (TUTAJ). Ale niestety zdarza się też, że to represjonowani przegrywają sprawy w sądach okręgowych i muszą się od takich wyroków odwoływać do sądów apelacyjnych. I właśnie w dzisiejszej Informacji Prawnej wszystko, co trzeba wiedzieć na ten temat.

Nikt nie ma wątpliwości, że warszawska droga sądowa będzie dla wielu represjonowanych wyjątkowo długa. Nieliczni być może zakończą ją jeszcze w tym roku, ale ostatni z ponad 16 tysięcy, których sprawy toczą się w Warszawie, poczekają na ich koniec nawet 5 lat (oby tylko). Dlatego warto, by ci, którzy mogliby przenieść swoje sprawy do innych sądów okręgowych w Polsce, poważnie ten krok rozważyli. Czyniąc go przyspieszyliby rozstrzygnięcia w swoich sprawach i jednocześnie zmniejszyli kolejkę oczekujących na wyroki w Warszawie.
Przypominamy o tym w dzisiejszym Komunikacie Komisji Prawnej.

Jest takie przysłowie, które mówi, że "punkt widzenia zależy od punktu siedzenia". To "oczywista oczywistość" powie większość. Ale wielu doda, że ów "punkt widzenia, zależy nie tylko od punktu siedzenia, ale też od tego, kto na ten punkt siedzenia sadza". Ta maksyma, i to w tej poszerzonej wersji, po trzydziestu latach niezależnego sądownictwa, wraca niestety na sądowe korytarze. Oto "praworządność" wg PiS. 

Apelacja do sądu wyższej instancji jest normalną procedurą, którą stosują obie strony procesów sądowych. Dlatego, nikogo z odwołujących się od decyzji Dyrektora ZER MSWiA, nie powinny dziwić jego apelacje do sądów apelacyjnych, od niekorzystnych dla niego wyroków sądów rejonowych.
W takich sytuacjach, niezwykle ważne ważne są odpowiedzi osób skarżących na te apelacje.

Z posiadanych przez FSSM RP informacji wynika, że jak dotąd żadna ze spraw sądowych z odwołań od decyzji Dyrektora ZER o obniżeniu emerytur/rent na podst. "ustawy" represyjnej nie zakończyła prawomocnym (czyli w drugiej instancji) wyrokiem negatywnym dla skarżących. Jednak tu i ówdzie pojawiają się doniesienia o takich wyrokach, a wraz z nimi pytania o zasady składania skarg do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. 
I o tym w dzisiejszej Informacji Prawnej.

Odnotowaliśmy fakt wydawania przez komendantów policji pierwszych po 1 października br. decyzji odmawiających wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i (lub) dodatkowy emerytom i rencistom policyjnym, którzy odeszli ze służby przed dniem 6 listopada 2018 r.  Dlatego dziś raz jeszcze o tym, co trzeba (można) zrobić by o to wyrównanie "zawalczyć".