Wcześniej pisaliśmy o SKARDZE KASACYJNEJ głównie w kontekście Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego jako uprawnionego do jej złożenia. Teraz chcemy przedstawić tą kwestię z pozycji skarżącego decyzję Dyrektora ZER, po negatywnym dla niego wyroku sądu apelacyjnego, jako sądu II - ostatniej instancji. A takich wyroków niestety przybywa.

Zgodnie z zapowiedzią, przedstawiamy naszą opinię, dot. „wyroku TK” z dnia 16 czerwca 2021 r. w sprawie pytania prawnego Sądu Okręgowego w Krakowie oraz ewentualnych konsekwencji prawnych, jakie może wywołać. 

Nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzająca jednoosobowe orzekanie w sądach I i II instancji, wygląda na celowo „skrojoną” pod sprawy byłych funkcjonariuszy i żołnierzy PRL-u, represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. Złożyli oni ponad 27 tysięcy pozwów przeciwko obniżeniu im świadczeń emerytalno-rentowych i są dziś największą grupą obywateli pozostających w sporze cywilno-prawnym z państwem polskim. Dzisiaj w ogromnej większości wygrywają sprawy w sądach I i II instancji. Przy okazji, w sądach jest deprecjonowana, a w wielu wręcz ośmieszana pisowska idea „dezubekizacji”, oparta na łamaniu wszelkich zasad prawa, której ucieleśnieniem jest właśnie pełna absurdów prawnych ustawa represyjna z 16 grudnia 2016 r.
Dlatego pisowska władza postanowiła „ręcznym sterowaniem” ukrócić tę „sędziowską samowolę”, nowelizując ksc. Teraz sprawy z powództwa represjonowanych funkcjonariuszy i żołnierzy będą mogły trafiać pod jednoosobowy osąd „właściwych” sędziów, którzy zapewnią „właściwe” orzecznictwo.  

W Sądzie Okręgowym w Warszawie ruszyły sprawy represjonowanych funkcjonariuszy. Sędziowie przestali w końcu czekać na wyrok „Trybunału Konstytucyjnego” i orzekają zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego, oceniając indywidualnie służbę przed 1990 r. każdego z funkcjonariuszy skarżących decyzje Dyrektora ZER. Mamy nadzieję, że tak pozostanie niezależnie od tego, co ostatecznie na temat ustawy represyjnej powie TK (jeżeli w ogóle kiedykolwiek coś powie).
Rozprawom w warszawskim SO przez kilka dni przyglądali się członkowie Komisji Prawnej FSSM RP. Ich spostrzeżenia i wnioski, przedstawione niniejszym, mogą pomóc wszystkim, którzy na swoje wokandy wciąż oczekują.

ANEKS do Informacji Prawnej z dn. 31 marca 2021 r. dot. SKARG KASACYJNYCH wnoszonych przez Dyrektora ZER MSWiA od prawomocnych wyroków sądów apelacyjnych wydanych w naszych sprawach odwoławczych a także o SKARDZE NADZWYCZAJNEJ

"Tonący brzydko się chwyta" - to, lekko sparafrazowane, przyslowie pasuje ":jak ulał" do tego, co usiłuje przed Sądem Najwyższym, dowodzić Dyrektor ZER MSWiA. Skargi "kasacyjna" i "nadzwyczajna" są, wprowadzonymi pisowską ręką do polskiego prawa, instrumentami zniewolenia obywateli. 

Dotarły do nas informacje o całkowicie bezprawnym, wg nas, unikaniu orzekania w sprawach osób represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. przez sędziów SO w Warszawie (a być może także i innych sądów okręgowych), polegającym na wydawaniu tzw. "Zarzadzeń" pozostających w ewidentnej sprzeczności z decyzjami Sądu Apelacyjnego, nakazującymi podejmowanie postępowań zawieszonych w oczekiwaniu na wyrok "TK". Osoby, które zetknęły się z takimi "zarządzeniami" proszone są o pilny kontakt. Szczegóły w Komunikacie.

Ostatnio fora internetowe skupiajace b.funkcjonariuszy represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. zelektryzowała informacja o możliwości podważania w postępowaniach sądowych statusu prawnego pełnomocników Dyrektora ZER MSWiA, jeżeli są nimi pracownicy ZER-u nie mający uprawnień radcowskich. Nie jest to prawda, co wyjaśnia dzisiejsza Informacja Prawna.

W sprawach z odwołań byłych funkcjonariuszy od decyzji Dyrektora ZER obniżających im emerytury/renty na podstawie ustawy represyjnej z 16 grudnia 2016 r. w sądach okręgowych zapadają zwykle wyroki dla nich korzystne. O tym, co robić w przypadkach apelacji składanych przez Dyrektora ZER do sądów apelacyjnych pisaliśmy wcześniej (TUTAJ). Ale niestety zdarza się też, że to represjonowani przegrywają sprawy w sądach okręgowych i muszą się od takich wyroków odwoływać do sądów apelacyjnych. I właśnie w dzisiejszej Informacji Prawnej wszystko, co trzeba wiedzieć na ten temat.

Nikt nie ma wątpliwości, że warszawska droga sądowa będzie dla wielu represjonowanych wyjątkowo długa. Nieliczni być może zakończą ją jeszcze w tym roku, ale ostatni z ponad 16 tysięcy, których sprawy toczą się w Warszawie, poczekają na ich koniec nawet 5 lat (oby tylko). Dlatego warto, by ci, którzy mogliby przenieść swoje sprawy do innych sądów okręgowych w Polsce, poważnie ten krok rozważyli. Czyniąc go przyspieszyliby rozstrzygnięcia w swoich sprawach i jednocześnie zmniejszyli kolejkę oczekujących na wyroki w Warszawie.
Przypominamy o tym w dzisiejszym Komunikacie Komisji Prawnej.