Aktualności

Minęło cztery i pół roku od uchwaleniu ustawy represyjnej z 16 grudnia 2016 r. Zdemolowany przez PiS wymiar sprawiedliwości nie radzi sobie z tysiącami odwołań byłych funkcjonariuszy i żołnierzy, a oni nie mają już czasu na czekanie - UMIERAJĄ w poczuciu bezsilności wobec bezprawia.

Sądy okręgowe, a zwłaszcza Sąd Okręgowy w Warszawie, wzięły się do roboty i przybywa rozstrzygnięć w sprawach z odwołań od decyzji Dyrektora ZER MSWiA obniżających świadczenia emerytalno-rentowe na podstawie ustawy represyjnej z 16 grudnia 2016 r. Jednak praktycznie wszystkie te sprawy trafiają do II instancji, czyli sądów apelacyjnych, ponieważ zarówno pozwany (Dyrektor ZER) jak i skarżący (osoby represjonowane) w przypadku przegranej składają apelacje. A że sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych mają charakter majątkowy, w przypadku składania apelacji lub odpowiedzi na apelację drugiej strony, należy wskazać tzw. „Wartość przedmiotu zaskarżenia”, czyli po prostu kwotę roszczenia (brutto).

Nikt już chyba nie ma wątpliwości, że wobec osób represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. pisowska władza przyjęła strategię przedłużania i utrudniania procesu odzyskiwania przez nie bezprawnie odebranych im świadczeń emerytalno-rentowych. Na wyrok TK Julii Przyłębskiej w sprawie niekonstytucyjności zaskarżonych przepisów tej „ustawy” raczej nie ma co liczyć, bo mógłby on przynieść niekorzystne dla ustawodawcy rozstrzygnięcie i ów proces przyspieszyć, a tak sprawy sądowe z odwołań od decyzji Dyrektora ZER obniżających emerytury-renty, uruchomione uchwałą SN z 16 września 2020 r. będą trwały latami. Zwłaszcza, że Dyrektor ZER (zapewne na odgórne polecenie) przyjął zasadę „obligatoryjnego” składania apelacji od wszystkich niekorzystnych dla siebie wyroków sądów okręgowych, nawet w sprawach oczywistych, z góry skazanych na przegraną. Na dodatek docierają do nas sygnały o pojawiających się „problemach” z wypłatami zaległych emerytur-rent odzyskanych w wyniku prawomocnych wyroków sądów. I o to m.in. postanowiliśmy zapytać Dyrektora ZER MSWiA.

Niedawno, bo 28 października, opublikowaliśmy informację dot. rozpatrywania spraw osób represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. przez Sąd Apelacyjny w Warszawie. Podobny zestaw pytań postanowiliśmy zadać tym razem Sądowi Apelacyjnemu w Krakowie, a to dlatego, że wg naszej wiedzy, Sąd ten jak dotąd rozpatrzył zaledwie jedną (!) taką sprawę, którą zresztą zwrócił do ponownego rozpatrzenia przez właściwy Sąd Okręgowy. Z niecierpliwością czekamy na odpowiedź.

Wprawdzie pisaliśmy już o możliwości śledzenia za pomocą Portalu Informacyjnego Sądów Powszechnych spraw sądowych z odwołań od decyzji Dyrektora ZER MSWiA o obniżeniu emerytur/rent, ale ponieważ wciąż pojawia się wiele pytań w tej sprawie, śpieszymy z wyjaśnieniami.

Większość, bo ok. 16 tys. ze spraw osób represjonowanych „ustawą” z 16 grudnia 2016 r. toczy się przed warszawskimi sądami Okręgowym i Apelacyjnym. O ile jednak wszyscy sędziowie Sekcji XIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SO w Warszawie rozpatrują wyłącznie te sprawy, o tyle sędziowie III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SA w Warszawie mają na wokandach także wiele spraw innych obywateli. Ponieważ Dyrektor ZER MSWiA w każdej ze spraw przegranych przed sądami okręgowymi „obligatoryjnie” wnosi aplację, a i zapewne czyni to też większość z represjonowanych, którzy przegrywają w pierwszej instancji, to dla osób mających sprawy w Warszawie, tutejszy Sąd Apelacyjny może stanowić „wąskie gardło” na drodze po sprawiedliwość. Niestety, odpowiedź jaką FSSM RP otrzymała z tego Sądu na wniosek o udzielenie informacji publicznej, zdaje się te obawy potwierdzać. Zwłaszcza, że liczba spraw rozpatrywanych przez SO w Warszawie (a za tym i apelacji) ostatnio znacząco wzrosła.

Jak zapewne większość osób represjonowanych wie, przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu toczy się postępowanie zainicjowane 23 skargami naszych Koleżanek i Kolegów, które dotyczą naruszenia art. 6 i 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (odpowiednio naruszenie prawa do rozpoznania sprawy przed sądem w rozsądnym terminie oraz naruszenie prawa do skutecznego środka odwoławczego). Skargi zostały oznaczone jako sprawa Janusz Leszek Bieliński i inni przeciwko Polsce Nr 48762/19.
Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP postanowiła przyłączyć się do tej sprawy jako tzw. strona trzecia i przekazać Trybunałowi własne stanowisko w sprawie.
W praktyce sądów taka interwencja dokonywana jest za pomocą tzw. opinii przyjaciela sądu
(amicus curiae brief).
Po uzyskaniu z ETPCz zgody na przedstawienie takiej opinii, przekazaliśmy ją do Trybunału.
Jednocześnie informujemy, że z podobną inicjatywą wystąpiła Helsińska Fundacja Praw Człowieka i również skierowała do ETPCz opinię typu amicus curiae   Można się z nią zapoznać na stronie internetowej HFPCz pod linkiem: https://hfhr.pl/aktualnosci/opinia-przyjaciela-sadu-do-etpc-w-sprawie-przewleklosci-w-postepowaniach-dotyczacych
Komisja Prawna FSSM RP

Wcześniej pisaliśmy o SKARDZE KASACYJNEJ głównie w kontekście Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego jako uprawnionego do jej złożenia. Teraz chcemy przedstawić tą kwestię z pozycji skarżącego decyzję Dyrektora ZER, po negatywnym dla niego wyroku sądu apelacyjnego, jako sądu II - ostatniej instancji. A takich wyroków niestety przybywa.
(Informacja zawiera wzory pism)

Helsińska Fundacja Praw Człowieka opublikowała właśnie raport pt. „Ustawa o obniżeniu świadczeń funkcjonariuszom służb mundurowych – ocena skutków regulacji ex post” autorstwa dr Marcina Szweda. W naszej ocenie jest to obiektywny i rzetelny opis sytuacji w jakiej znajdują się emeryci i renciści mundurowi objęci ustawą represyjną, po ponad czterech i pół roku od jej "uchwalenia".

Od chwili "uchwalenia" przez Sejm RP w grudniu 2016 r. ustawy represyjnej, Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP nieustannie podejmuje próby zainteresowania jej problematyką i skutkami parlamentarzystów UE, zwłaszcza tych działających w instytucjach europejskich sprawujących nadzór nad przestrzeganiem praw obywatelskich w krajach członkowskich UE.

Zgodnie z zapowiedzią, przedstawiamy naszą opinię, dot. „wyroku TK” z dnia 16 czerwca 2021 r. w sprawie pytania prawnego Sądu Okręgowego w Krakowie oraz ewentualnych konsekwencji prawnych, jakie może wywołać.

Nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzająca jednoosobowe orzekanie w sądach I i II instancji, wygląda na celowo „skrojoną” pod sprawy byłych funkcjonariuszy i żołnierzy PRL-u, represjonowanych ustawą z 16 grudnia 2016 r. Złożyli oni ponad 27 tysięcy pozwów przeciwko obniżeniu im świadczeń emerytalno-rentowych i są dziś największą grupą obywateli pozostających w sporze cywilno-prawnym z państwem polskim. Dzisiaj w ogromnej większości wygrywają sprawy w sądach I i II instancji. Przy okazji, w sądach jest deprecjonowana, a w wielu wręcz ośmieszana pisowska idea „dezubekizacji”, oparta na łamaniu wszelkich zasad prawa, której ucieleśnieniem jest właśnie pełna absurdów prawnych ustawa represyjna z 16 grudnia 2016 r.
Dlatego pisowska władza postanowiła „ręcznym sterowaniem” ukrócić tę „sędziowską samowolę”, nowelizując ksc. Teraz sprawy z powództwa represjonowanych funkcjonariuszy i żołnierzy będą mogły trafiać pod jednoosobowy osąd „właściwych” sędziów, którzy zapewnią „odpowiednie” orzecznictwo.